Ne güzel demiş Atilla İlhan...

"Ben sana mecburum bilemezsin, adını mıh gibi aklımda tutuyorum" diye...

Yanında olmasa da, düşleri yetiyor insana. Yanında olmasa da, varlığı yetiyor insana.

Yanında olmasa da, yaşadığını bilmek güç veriyor insana...

Her bir zerren ezberimde. Ama ben, sulaması unutulmuş bir çiçek gibiyim, gün geçtikçe soluyorum, yokluğunu hissedemedikçe belki de..

Bir insan bir insanı tamamen unutamaz, avutmayın kendinizi. Belki yaptığı kötülükleri unutamaz, belki de iyilikleri. Belki iyi anıları, belki de kötü . Belki sesini unutamaz, belki de hatırladıkça acı veren cümlelerini. Ama unutamaz işte, ne olursa olsun , ne kadar zaman geçerse geçsin unutamaz. Unutmaya gerek duyulur mu bilmem. Ben seni hep sol yanımda saklamak isterim. Orası sana emanet. Zaman zaman kırılacak, zaman zaman mutluluktan hızlı hızlı çarpacak ama ne olursa olsun değecek. Orada olduğun sürece, iyi yada kötü ne olursa olsun, varlığın bana güç verecek. Kır, dök, parçala. Onarabildikten sonra inan bunların hiçbiri aşılamayacak problemler değil. "sen yeter ki sev, gerisi hallolur..."


ben sana mecburum bilemezsin


Yorum Gönder

Daha yeni Daha eski