Ömrün İki SAHNESİ

ömrün iki sahnesi

Çok şey eskittik... kerpiç duvar, is kokan kapı, emekle yıkanan ellerimiz ve yollar. Biz miydik tüm bunları yaşayan?

Zeytin kadar mübarek adımların meyvesini guluslerde arayan... sevincim huznume hüznüm sevincime karıştı "Gel kızım hakkım sana on bin kere yüz bin kere helal olsun" diyen dedemin bana sarıldığı an. "Hakkını verebildik mı zamanın?" Der içim. Dışımdan içime bir el uzanır ve tutar akamayan yaşları. Okşar inceden inceden. Seksen yıllık bir omre payidar olan kim varsa hepsi bilir ki bir seksen sene daha yaşansa yine artmaz nefesten. Biter hepsi biter bir gün. Ölümlüdur insan ölümlüdur tüm yaşanan ve yaşanmayan.