Yarınlarda Dünler Gizlidir

Yarınlarda dünler gizlidir...
Biz olma yolunda ilerleyen iki adımdık sevgili. Korkak bakışlar ürkek tebessüm ve titreyen ses tonuyla başlamıştı her şey. Birbirimize adeta koşardık her sabah günün ilk ışıklarıyla ve sonra hiç olmayacak, biz hiç BİZ olamayacağız dercesine kaçardık birbirimizden. Peki ya duygular, elimizde olmayan sahici duygular? Onlar ne bizden kaçtı ne de bizi bizden aldı. Biz oluvermişiz çoktan desene.

Yağmur sesi, Saatin çalmaya doymazcasına çığlığı, yeni bir gün. Uyanmak vaktiydi. Pencerenin etekleri büzüşürdü ıslanmaktan. Uyku tatlıydı ama sana gelmek her şeyden tatlı. Hızlı adımlarla yetişmek içindi bu heyecan. Gün alarmını veriyordu bu heyecanla. Anne bile daha sevimli olmuştu seninle, annenin güle güle git demesi.

Koşar adım marş diyen ayaklar ve aşk kokan çakıl taşları. Sana kavuşmak vaktiydi sevgili! Şemsiyeyi açmak dahi böylesine gereksiz gelmemişti. Yürüdü ayaklar yürüdü duygular ve yürüdü bakışlar.

Müsait bir yerde inecek vardı şimdi. Burası gönlün de en müsait yeriydi! Soluduğun hava aldığın nefesti.

Günaydın demek ne zaman bu kadar aşk dolu olmuştu ki? Günaydın sevgili! Günaydın hayatımın baharı ! Günaydın içinde sen olan her şey! Günaydın bana geldiğin gün! Günaydın elindeki çayı bana mübarek kılan toprak! Günaydın bakışlarında seni gördüğüm onca talebe! Günaydın beni sana çabucak taşıyan merdiven basamakları! Günaydın beni sen yapan her şey! Günaydın aşkın anlamı! Günaydın sabahı uyandıran aşk !!!

Günler aydın oldu seninle. Aşktı bu, sevgiydi, tutkuydu. Koridorun sana dönen her köşesi dile gelirdi bilir misin sevgili? Yâre dön gitme bir yere diye. Ben, Sen olmuştum sevgili; içinde beni büyüten sen.